„Jesień, jesień, jesień, ach to Ty…”

Jesień, to taka dobra ciocia, która pilnuje, żeby lato poszło spać! Choć astronomiczne lato trwa prawie przez cały wrzesień, to chłód poranków, mgły i wieczorna wilgoć dają wyraźnie do zrozumienia, że czas na zmiany. Koniec z soczystą zielenią i feerią barw kwiatów, koniec z hałasem owadów, nadchodzi szum traw i armia żółci, pomarańczy, czerwieni, brązów i purpury.

………………………………….

Byliny powoli obumierają, kwiaty przekwitają, kończą swój spektakl, by na powrót ukazać się za rok w nowej odsłonie. Ustępują miejsca drzewom: klonom, bukom, modrzewiom, lipom i brzozom. To one teraz zaczną swój pokaz.

………………………………….

Jesień, podobnie jak wiosna i lato, też ma różne fazy. Pierwsza, tzw. wczesna jesień, to czas dojrzewania owoców i przenoszenia się części zwierząt do cieplejszych miejsc. To również czas, gdzie obok magii kolorowych drzew, kwitną także wrzosy. Wrzosowiska swym kolorem i bujnością kwitnienia są jedną z ostatnich ozdób łąk i ogrodów. Lecz ostatni wcale nie oznacza, że najgorszy. Wręcz przeciwnie, wrzosy cieszą się ogromną popularnością i zachwycają szerokie grona miłośników kwiatów.

………………………………….

Jesień właściwa to okres, w którym drzewa liściaste przestają dostarczać wodę i składniki mineralne do liści. Dzięki temu procesowi, liście w zależności od ilości światła słonecznego i wilgotności powietrza, tak różnie i dynamicznie przebarwiają się, że kolejnego dnia, to samo miejsce może wyglądać zupełnie inaczej. To jest ich taniec, ich występ, który ma pokazać, że „liściaki” są dużo ładniejsze niż iglaki. Po tych kolorowych występach, ostatecznie spadają z drzew ukazując ich układ szkieletowy – pokrój. Niektóre drzewa nawet w stanie bezlistnym eksponują swoją atrakcyjność, chcąc udowodnić wszystkim, że nawet nagie są ładniejsze niż ich wiecznie zielone koleżanki i koledzy.

………………………………….

Drzewa gromadzą wodę i składniki mineralne w pniach i konarach po to, aby pod koniec swojego pełnego magii spektaklu, zapaść w czujny zimowy sen i zabezpieczyć się w pokarm na zimę. Przy cieplejszych zimach ten czujny zimowy den u drzew, to raczej drzemka, bo przyroda nigdy nie zasypia na dobre.